Volmaakt

8 april 2025

Er staan heel wat irritante uitspraken in de Bijbel, maar dit is toch wel een heel opvallende: ‘Wees volmaakt zoals uw hemelse Vader volmaakt is’. Van zo’n oproep gaan al mijn stekels overeind staan. Hoezo volmaakt? Is je best doen opeens niet meer goed genoeg misschien? Weet Jezus dan niet dat weinig mensen zo onuitstaanbaar zijn als zogenaamd volmaakte mensen? Dat het veel prettiger dealen is met mensen die kunnen toegeven dat ze niet perfect zijn?

Jezus zelf leek trouwens ook niet altijd zo volmaakt: hij vloog soms uit tegen wie in zijn ogen iets fouts deed, zoals die arme geldwisselaars in de tempel. Hij was niet altijd zo geduldig als wij hem gewoonlijk afschilderen.

Volmaakt zijn is dus wellicht niet onze eerste opdracht. We zouden er ongelukkig van worden om elke fout te moeten rechtzetten. We zouden de grote lijn uit het oog verliezen en scrupuleus op zoek gaan naar vergeving voor elke halfslachtigheid. Maar hoe doe je dat dan: streven naar verbetering zonder fanatiek te worden?

Het doet me denken aan die talloze keren dat je dezelfde zinnen moet zeggen tegen je (klein)kinderen, in de hoop dat ze beetje bij beetje wat ‘volmaakter’ worden. ‘Om de beurt! Voorzichtig zijn! Buikje tegen de tafel! Zeg eens dankjewel! Niet meppen!’ Een eindeloze litanie. Terwijl we eerder op ons best zijn samen als we even die aansporingen vergeten. Als we genieten van iets moois, als we blij zijn met elkaar en met het leven.

Mens zijn is een draai vinden met de onvolmaaktheid. Daar is Jezus met glans in geslaagd. Nu wij nog.

(Adem-Tocht april 2025, Photo by Alexas_Fotos on Unsplash)