Wanneer komt er ooit vrede?

12 november 2023

Elk jaar opnieuw vieren we Wapenstilstand. Niet dat er ooit een jaar geweest is, dat de wapens echt overal op de wereld zwegen. En dit jaar is het allemaal weer bijzonder heftig en verwoestend.

Ik zie luchtbeelden van kapotte stadsdelen en ik zie voor me hoe mensen een huis hebben gebouwd of gekocht, hoe ze het hebben geschilderd of behangen, hoe ze er meubels in hebben geplaatst, hoe ze het huis telkens opnieuw hebben schoongemaakt, de vloer geveegd en de ramen gepoetst, hoe ze het hebben versierd met foto’s van hun kleine kinderen en overleden grootouders, met planten en souvenirs. En dan wordt alles in één klap platgebombardeerd.

Ik zie hoe ouders hun baby hebben gekoesterd, hem hebben gevoed op alle uren van de dag en de nacht, zijn eerste stapjes hebben begeleid, hoe ze gelachen hebben om zijn eerste woordjes, hoe ze hem leerden van alles een beetje te proeven, hoe ze hem leerden fietsen, hoe ze hem zagen lezen en schrijven en rekenen. En dan wordt hij getroffen door een kogel of een bom.

Elke dader is iemand die nog meer slachtoffers maakt. Elk slachtoffer is er een te veel. Daar zijn geen excuses voor. Geweld is altijd waanzin en de enige hoop op vrede is als het geweld stopt.

In onze kerk steken we bij het begin van elke viering een kaars aan voor de slachtoffers van geweld overal ter wereld. En om het geweld in ons eigen hart uit te bannen. Dat is allebei hard nodig, elke week opnieuw.

(Kerknet.be 12 november 2023, Photo by Sunguk Kim on Unsplash)