Waterstof uit Leuven

27 februari 2019

Toen ik op de lagere school zat, bestonden de lessen aardrijkskunde voornamelijk uit het van buiten leren van eindeloze lijstjes. De bijrivieren van de Maas en de Schelde. In welk land je welke delfstoffen kon vinden. En ook welke ‘nijverheid’ er in welke stad werd beoefend. Zo denk ik nog altijd aan schoenen in Izegem, aan boter in Veurne en aan wol in Malmédy (dankzij het zachte water van de Vesder, ik vergeet het nooit!), ook al zul je daar tegenwoordig nog weinig sporen van aantreffen.

Van Leuven, de stad waar ik mijn volwassen leven doorbreng, kan ik me niets herinneren. Maar daar is sinds kort verandering in gekomen. Binnenkort leren de kinderen over ‘waterstof uit Leuven’. Want dankzij een aantal onderzoekers van de KU Leuven wordt ‘waterstof het aardgas van de toekomst’.

Heeft u ooit kranten uit de jaren ‘50 of ‘60 bestudeerd? Dat is een bezigheid waar je heel gemengde gevoelens van krijgt. Sommige titels gaan over dingen die inderdaad destijds revolutionair waren, en nu nog steeds van groot belang zijn. Volkomen terecht dus, die krantenkoppen. Maar over een heleboel andere artikels kun je je nauwelijks nog indenken dat iemand er ooit van wakker lag. Het probleem is al lang voorbij, heeft zich anders opgelost, en de ophef van toen komt nu volledig misplaatst over.

Als ik de krantenkoppen over het waterstofgas lees, moet ik daar onwillekeurig aan denken. Wat zal het worden: het begin van een oplossing voor het drastisch verminderen van onze CO2-uitstoot? Of een zoveelste hype die niet echt zoden aan de dijk zet? De toekomst zal het uitwijzen.

Ik kan alleen maar duimen. En hopen dat waterstof ooit niet alleen in Leuven, maar overal te vinden zal zijn.