Wegrennen

15 oktober 2023

Mijn kleindochter vindt het heerlijk als we haar speels achtervolgen. Op haar kleine beentjes rent ze wat ze kan om ons te snel af te zijn. Wij maken gespeeld dreigende geluiden en steken onze armen en handen naar haar uit. Onze vingers kietelen alvast de lucht en we houden onze passen in om de race wat langer te laten duren. Een beetje spannend kan bijzonder leuk zijn.

Maar als het al te spannend wordt, rent kleindochter opeens niet meer verder weg. Dan keert ze om en loopt ons tegemoet. Ze stort zich schaterend en opgewonden in onze armen. De spanning was even te groot, ze kan het niet langer verdragen dat wij haar achternazitten. Liever gooit ze zich uit vrije wil in de armen van haar gespeelde ‘vijand’. Ze komt tot rust in een dikke knuffel.

Het doet me een beetje denken aan hoe wij ons verhouden tot God. We lopen zo vaak weg, alle kanten uit, in de vaste wetenschap dat hij ons wel zal achtervolgen. We laten hem achter ons omdat we weten dat hij ons nooit loslaat. Tot we opeens beseffen wat we doen. Dan slaat de schrik ons om het hart. We keren ons om en storten ons vol vertrouwen in zijn armen. We laten ons weer even helemaal vervullen van zijn liefde.

En dan gaan we weer op weg. Overal waar we er oog voor hebben, zien we kleine glimpen van God. Want zo zit hij ons speels achterna.

(Kerknet.be 15 oktober 2023, Photo by Nathan Dumlao on Unsplash)