Zomerslaap

10 juni 2021

Je zou denken dat de winter een tijd van vertraging is. Het moment om een warme schuilplaats te zoeken en een winterslaap te houden. Dat de kou ons bloed trager doet stromen. Dat we warm weer nodig hebben om wakker en actief te zijn.

Maar bij mij werkt het niet zo.

In de winter haast ik me door de straten aan een hoog tempo. Warm ingeduffeld snel ik van huis naar huis. Alles om zo snel mogelijk weer in een warme kamer te zijn. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes voor de gure wind en duik diep in mijn jas. In het bos zet ik er een stevig tempo in om koude voeten te vermijden.

Echt vertragen ga ik pas als de zon zo hard schijnt dat ik er van binnen helemaal warm van word.

Dan pas wandel ik langzaam door het bos. Dan pas zie ik wat er groeit en kruipt.

Helemaal luxe wordt het als ik buiten kan zitten zonder te rillen. Gisteren heb ik met volle aandacht de tocht gevolgd van een mier over de stenen van het terras. Er was ook een plat, groen kevertje dat naarstig doende was. En een acrobatisch lieveheersbeestje.

Geef mij maar een zomerslaap. Een tijd waarin ik op onregelmatige tijdstippen even wakker schiet om te luisteren naar onze tuinmerel of om een nieuwe knop te spotten aan de rozelaar. Lekker langzaam.