Boemol

8 juni 2023

‘Boemol’, zegt kleindochter beslist. Ze steekt een houten puzzelstukje van een giraf in de lucht.

Ik kijk haar vragend aan. ‘Dat is een giraf’, probeer ik.

‘Boemol’, antwoordt ze stralend. Ik pijnig mijn hersenen om te achterhalen wat ze toch bedoelt. Maar bedoelt ze wel iets?

‘Boemol!’ dringt kleindochter aan. Ik grijns medeplichtig.

‘Inderdaad, echt ongelooflijk boemol’, beaam ik.

We gooien elkaar om de beurt ‘boemol’ naar het hoofd. Minutenlang gaan we zo verder. De blauwbilgorgel zou er jaloers op zijn.

Zakelijk communiceren zit er nog niet in. Kleindochter wijst en kraait. De toonhoogte van haar stem maakt haar verrukking (om een vlinder in het stadspark) versus haar grondige afkeer (van mijn originele banaan-aardbeienpapje) glashelder duidelijk. Ze begrijpt heel veel, maar ze laat ons raden naar wat ze zelf wil zeggen. En ze schept daar zelfs een lichtjes pervers plezier in.

Af en toe lanceert ze een hele zin vol onzinklanken, maar met een heel gezellige intonatie. Woordjes zeggen, dat vertikt ze vooralsnog. Het zal bij haar meteen in volzinnen moeten gaan.

En al bij al is dat helemaal boemol.

(Photo by Travis Grossen on Unsplash)