De balk van Nina

5 november 2018

Al sinds ik een kind was, worstel ik met sommige Bijbelverhalen. Bijvoorbeeld dat je een splinter ziet in het oog van een ander, maar niet ziet dat er in je eigen oog een balk zit. Elk kind weet wat een splinter is. Als je buiten speelde, kreeg je er wel eens eentje in je vinger. Het deed behoorlijk pijn als mijn vader die dan met een pincet eruit haalde. In je oog zou dat vast nog veel erger zijn.

Een balk daarentegen kende ik alleen uit de turnles. We moesten daar met wijd uitgestrekte armen overheen lopen. Het was niet gemakkelijk om zo je evenwicht te bewaren. Maar een balk in je oog, dat kon ik me met de beste wil van de wereld niet voorstellen.

Pas nu ik Nina Derwael bezig heb gezien op die balk, begin ik het stilaan te snappen. Wat zij op zo’n balk doet, kunnen de meeste mensen zelfs niet op de begane grond. Het is een wonder dat ze hem nog niet in haar oog heeft gekregen. Want zij danst over de balk als een elfje, terwijl het nog enger is dan een fakir op een bed van naalden.

Ik wil liever geen balk in mijn oog, zelfs geen splinter. Net als in Jezus’ tijd hebben wij ook altijd wel iets aan te merken op de mensen rondom ons. Je ergeren aan elkaar is blijkbaar iets van alle tijden. Ook ik ben vaak maar al te bereid om op splinters te gaan jagen. Voortaan hoef ik alleen nog maar even aan Nina Derwael te denken om me daar overheen te helpen.