De boekenwinkel

15 januari 2019

Ik hou van mijn boekhandelaar. Puur platonisch, wel te verstaan. (What’s in a name?)

In zijn winkel kun je niet alleen boeken kopen, maar vooral ook rust. Hij beweegt zich steevast voort in een traag tempo. Hij laat zich niet opjagen als je iets wilt vragen. Van onder zijn wenkbrauwen kijkt hij je monkelend aan. Voor een uitleg neemt hij zijn tijd. Boeken verpakken als cadeautjes doet hij met zorg en zin voor perfectie. Ook kun je met hem van gedachten wisselen over de boeken die je koopt. Hij heeft kleine binnenpretjes die hij met mondjesmaat uitdeelt als hij de tijd rijp acht. Over veel onderdelen van het boekenvak heeft hij een heel eigen mening, maar het vraagt jaren om die te doorgronden. Een zeldzaam voorrecht, zo’n boekhandelaar.

Vorige week ontdekte ik bij het rondneuzen in zijn winkel opeens een stapeltje kalenders van 2018. Druivelaars van vorig jaar, met korting. Het klinkt als een wijn die beter wordt met liggen, maar bij kalenders lijkt dat niet zo te werken. De grapjes zijn vaak al oubollig, dus erger kunnen ze wellicht niet worden. Maar de data kloppen natuurlijk niet met de dagen van de week, en dat kan heel verwarrend werken. Je moet al een heel stevige geest hebben om tegen een overjaarse kalender op te kunnen. Ik heb er dus geen gekocht. En ook geen kerst-cd die nog bij de kassa lag. Er zijn grenzen.

Toch heeft het wel iets om gewoon even een winkel te kunnen binnenstappen en meteen de dagelijkse drukte los te laten. Waarom immers al die haast? Het is heerlijk om even een andere tijdrekening te ervaren, waar een stap zo lang mag duren als het omslaan van een bladzijde. Lang leve mijn boekhandelaar.