De kleine woordjes

10 oktober 2023

Nu kleindochter volop haar weg zoekt in de taal, besef ik eens te meer hoe ver je komt met de allerkleinste woordjes.

Nog. Mee. Ook. Weg. Uit. Bij.

Zo maakt Eva duidelijk dat ze nog een keer van de glijbaan wil. Dat ze mee wil naar de winkel. Dat oma ook een helm moet opzetten op de fiets. Dat opa vandaag weg is tot haar grote verdriet. Dat iemand haar dringend moet helpen om uit het fietsstoeltje te worden getild. Dat ze bij oma in de zetel wil zitten om een boekje te lezen.

Ze experimenteert ook al duchtig met langere constructies, de ene al wat verstaanbaarder dan de andere. Maar mij bekruipt weleens het gevoel dat we het onder mensen ook met die kleine woordjes hadden kunnen stellen.

Zo. Oei. Oef. Njam. Au. Pijn. Aai.

Je kunt er niet alles mee zeggen, maar veel meer dan je zou denken. Ook kleine woordjes kunnen diepe gedachten uitdrukken. En het komt allemaal recht uit het hart.

Er is één situatie waarin Eva zelfs niet meer dan één letter nodig heeft. Dat is als ze voorop het fietsstoeltje zit en we over een straat met kasseien fietsen. Dan zet ze haar mondje wijd open en scandeert luidkeels: ‘Aaaaa!’ De kasseien zorgen vanzelf voor ritme en modulatie. Gelukkig zijn er in onze stad veel straten met kasseien. Eva zorgt met plezier voor een gratis concert, voor mij en alle voetgangers die we passeren.

(Afb. van Tim Kraaijvanger via Pixabay)