Een extra kussen

29 juni 2023

Mijn hele leven al doe ik me lichtjes groter, sterker en flinker voor dan ik ben. ‘Geef maar hier, dat kan ik er ook nog wel bij dragen.’ ‘Een uurtje vroeger komen? Geen probleem!’ ‘Onderweg even dat oppikken? Dat lukt wel.’ Enzovoort.

Een mens stapelt in de loop van zijn leven zijn bordje torenhoog vol en het is niet eenvoudig om er dan hier en daar iets uit te pikken en opzij te schuiven. Tot het vroeg of laat te veel wordt en je wel moet afhaken.

Het is beter om het niet zo ver te laten komen. Om duidelijk aan te geven wat kan en wat niet. En om niet voortdurend uit te stralen dat jij degene bent die voor elk gat in de dijk een vinger hebt.

Maar ik denk dat ik het begin te leren. Gisteren bij de kapper kreeg ik voor het eerst een kussen aangeboden op de stoel tijdens het wassen van mijn haren. Terwijl ik al jaren op diezelfde stoel zit, met mijn hoofd weerloos achterover. Met bovenmatig uitgerekte nek, omdat ik anders de rand van de wasbak niet haal. Met dat kussen lukte het vanzelf, zonder inspanning.

Hier en daar een extra kussen, dat is precies wat ik nodig heb. Zodat ik niet op mijn tenen hoef te staan, mijn schouders moet overbelasten of de kramp in mijn polsen krijg. Zodat mijn wervels in de juiste plooi blijven en mijn humeur op peil. Een kussen helpt altijd.

(Photo by Lindsay Cash on Unsplash)