Een leesbril voor God

21 april 2024

Hoe ouder je wordt, hoe beter je het kent: wat al te dichtbij is, kun je nauwelijks nog scherp zien. Je leest de bijsluiter of de tekst op de verpakking in de supermarkt met gestrekte arm, of je gebruikt een speciale bril.

Zo is het ook met God. We kennen God slecht. We zien hem nooit helder, alleen af en toe in een halve glimp. Dat komt niet omdat hij zo vreemd en ver weg is, zoals we vaak geneigd zijn te denken. Onbewust menen we dat God deel uitmaakt van een heel ander universum, van een plek en een zijnswijze waar wij geen toegang toe hebben. Hoog en ver verheven boven onze mensenwereld.

Maar het is precies het omgekeerde. God is dichter bij ons dan ons eigen hart. Wij zijn gemaakt naar zijn beeld en gelijkenis, elk van ons. En juist omdat God zo dichtbij ons is en onstuitbaar opduikt in elk mensenleven, elke dag opnieuw, kunnen wij hem zo moeilijk onderscheiden. We zien hem niet omdát hij zo dichtbij is. Omdat hij in ons eigen hart woont en in dat van alle mensen om ons heen. Omdat er elke dag over de hele wereld zoveel kleine lieve gebaren gebeuren, waarin God onmiskenbaar te vinden is. Alleen weten we meestal niet hoe we moeten kijken om hem te zien.

God is niet vreemd. Hij is eigen en vertrouwd. Hij is er altijd, ook als wij hem vergeten. Hij wacht en dringt zich niet op. Hij is zo dichtbij en vertrouwd als de lucht die we inademen of het water waarin we zwemmen.

Er is geen leesbril om God beter te kunnen zien. Maar af en toe eens vanop afstand, met gestrekte arm, kijken naar je voorbije dag, kan helpen. Want er is altijd wel iets goddelijks in te bespeuren.

(Kerknet.be 21 april 2024, Photo by Victor Freitas on Unsplash)