Fleurig en treurig

25 mei 2025

Onlangs was er een speciaal marktje in onze stad. Niet met eco- en/of streekproducten, niet met tweedehands speelgoed en kleren. Of misschien was het toch wel een beetje een tweedehandsmarkt, want alle standjes hadden wortels in een diep verleden.

Op de tafeltjes vond je namelijk reclame voor alle katholieke initiatieven die onze stad (en haar nabije omgeving) rijk is.

Een paar actievere kerken die hun werking met rouwenden of alleenstaande ouderen in de spotlights wilden zetten. Een initiatief voor begeleiding van (jonge) mensen die willen werken aan een duurzame relatie. Het heette ‘Je huis op de rots bouwen’.

Een open kerk waar je kon aansluiten bij het koor of bij de samenkomsten rond een spreker. Er waren groepen die je uitnodigden voor gebedsmomenten of je wilden ronselen voor staptochten of ziekenbezoek.

Alle tafeltjes lagen vol foldertjes en flyers. Er hingen vlaggetjes op en hier en daar een ballon. De mensen spraken je stuk voor stuk vriendelijk aan. Een fleurig gebeuren, waar geïnteresseerde passanten volop aan hun trekken konden komen.

Toch had het geheel ook iets treurigs. De gemiddelde leeftijd van de mensen achter de tafeltjes was aan de hoge kant. Jonge mensen waren niet dik vertegenwoordigd.

Sommige initiatieven spraken elkaar een beetje tegen in hun focus.

Soms had je de indruk dat ze met zijn allen allemaal apart het warme water probeerden uit te vinden. Er was schrijnend weinig samenwerking te bespeuren. Misschien zou het meer hebben opgeleverd als ze hun marktje hadden gesloten en samen bij een drankje de koppen bij elkaar hadden gestoken. Maar daarvoor was het water toch te diep. Het Legioen van de Kleine Zielen vond niet echt aansluiting bij Samana en omgekeerd. Minder concurrerende groepen boden elk hun eigen – dun bevolkte – jongerenwerking aan.

Toch waren ze op een of andere manier allemaal familie van Jezus en dus van elkaar. Misschien moeten we vaker zo’n marktje houden om de familiebanden wat nauwer aan te halen. En om te kijken of de geest ons niet wat dichter naar elkaar toe kan waaien. Het is er stilaan de tijd van het jaar voor.

(Otheo.be, Photo by Kiki Falconer on Unsplash)