Geurig

23 juni 2022

Ik leef in een wereld van geuren. Van de vanillegeur van een kaars kan ik echt genieten, net als van het kokosaroma van een shampoo of van een wolk van kamperfoelie in de avonduren.

Toen ik een poos geleden geveld werd door corona hield ik dan ook angstvallig mijn reukvermogen in het oog. Gelukkig bleef dat onverwoestbaar overeind.

Ik ben altijd een geurmens geweest. Misschien heeft het ermee te maken dat ik bewust mijn neusvleugels wijder kan opensperren. Blijkbaar kunnen de meeste mensen hun neusvleugels niet op commando open en dichtdoen. Ik dus wel. (Er zijn ook mensen die hun oren kunnen bewegen, dat kan ik dan weer niet.)

Als scholier werd ik door de internen in de speeltijd ingehuurd om bij het keukenraam te voorspellen er die middag op het menu stond en ik sloeg vaak de nagel op de kop.

Ik ruik geuren al vanop grote afstand: als mijn voorligger op de snelweg de ruitensproeier laat werken, knijp ik meteen mijn neus dicht. Als iemand aan de andere kant van de tuin een sinaasappel pelt, ruik ik de geur zo sterk dat ik al bijna de spatjes voel. Schilderwerken in huis zie ik met vrees tegemoet, want de penetrante geur verstoort mijn normale functioneren.

En twee van de tijdschriften waarop ik ben geabonneerd, ruiken zo slecht dat ik ze alleen buiten en met uitgestrekte arm kan lezen. Niet echt een fijne leeservaring!

De laatste tijd begin ik me echter af te vragen wat nu precies de kern van mijn geurtalent is. Want ik merk steeds vaker dat ik ook dingen ruik die ik onmogelijk kan ruiken. De sigarettengeur van een rokende acteur op het scherm van mijn tv bijvoorbeeld. Dus misschien is mijn fantasie al die tijd de motor geweest van mijn reukzin. Of wakkerde mijn reukvermogen juist mijn fantasie aan? Wellicht was het een goedwerkende tandem, waarvan ik nog dagelijks de vruchten pluk.

Misschien komt er een tijd, waarop ik enkel nog geuren kan ervaren, omdat mijn andere zintuigen het hebben laten afweten. Het schrikt me niet af. Ik weet dat het een wereld vol verrukkingen kan zijn.

(Afb. van Richárd Ecsedi via Unplash)