Gewone mensen

18 mei 2025

Er zijn heel wat dingen die ik niet begrijp en een daarvan heeft te maken met de namen van onze evangelisten. In zowat alle ons omringende landen krijgen die normale mensennamen: Matthieu, Marek, Luka, John… Terwijl wij vasthouden aan de stijve heiligennamen Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. Zouden de verhalen of parabels niet een stuk toegankelijker worden als ze uit de pen komen van Johan of Thijs?

Ook de apostelen heten er James of Jacques in plaats van Jakobus, en Peter of Pierre in plaats van Petrus. Het lijken opeens mensen die je zo kunt tegenkomen op straat. Mensen waarvan je je kunt voorstellen dat ze aan hun vrouw moesten uitleggen waarom ze zoveel tijd bij Jezus doorbrachten in plaats van de kost te verdienen.

Dezelfde heiligmakende trend vind je overigens bij namen van pausen. Ik ken verder niemand in mijn omgeving die Franciscus of Johannes Paulus heet. Die noem je gewoon Frank en Jean-Paul. Die plechtstatige namen scheppen meteen een afstand die nergens voor nodig is. Alsof het al bij voorbaat onmogelijk is om op dezelfde golflengte te zitten.

Het fijne is dat we met deze paus eindelijk geen gedoe met namen krijgen. Leo is Leo, punt uit. Zelfs in het Nederlands plakken we daar geen Latijnse uitgang achter. Op de school van mijn kleindochter zit een Leo in de kleuterklas en een van mijn vrienden heeft een pa die zo heet. Duidelijk een naam voor alle tijden.

Nu nog de vrouwennamen wat bijspijkeren en dan kunnen we beginnen met onszelf te herkennen in Marie, Lisa en Magda, Jan, Marc en Luc.

Wat God van ons vraagt, is misschien eenvoudig, maar het is al moeilijk genoeg. Laten we alvast met gewone namen proberen om de boodschap wat dichter bij ons hart te laten komen.

(Otheo.be, Photo by Javad Esmaeili on Unsplash)