Het oor van Trump

28 juli 2024

‘Ik voelde me heel veilig omdat ik God aan mijn kant had’, zei Trump, kort nadat een kogel zijn oor schampte. Als gelovige sta je dan toch wel even met je mond vol tanden. Moet ik echt geloven dat God ervoor zorgde dat de kogel Trump niet dodelijk raakte? Dat ons liefdevolle opperwezen, dat ons al eeuwenlang in volle vrijheid onze gang laat gaan, het nu opeens nodig vond om in te grijpen? Ik kijk met afgrijzen naar de massa’s die vast overtuigd zijn van de goddelijke redding van Trump en voortaan in hem een soort messias zien. Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

Naast alle andere gebruikelijke misverstanden zal ik voortaan ook nog moeten uitleggen dat mijn geloof niet zo in elkaar zit. Ik geloof niet in een God die tussenbeide komt in het persoonlijk leven van mensen. Om hen voor iets te behoeden of te waarschuwen, om hen met iemand in contact te brengen of op een idee te laten komen. Daarvoor heb ik in mijn omgeving net iets te veel persoonlijke drama’s meegemaakt.

Want bij elke ‘ingreep’ ten goede, kun je natuurlijk meteen de vraag stellen: ‘En waarom kwam God toen niet tussenbeide? Waarom is die jonge moeder wel gestorven aan kanker? Waarom werd dat kind voor het leven gehandicapt in een verkeersongeluk?’ Om nog te zwijgen van de grote conflicten waarin miljoenen mensen sterven of in ellende worden gestort.

Zo werkt het dus duidelijk niet. God geeft ons kracht, wijsheid en inlevingsvermogen. Of en hoe we dat gebruiken, hangt vooral van ons af. Als we ons regelmatig afstemmen op het grote geheel, kunnen we daar een heleboel goeds mee doen. Toeval speelt een onvoorspelbare rol, ten goede of ten kwade. Maar hoe meer mensen hun goede hart tonen, hoe kleiner de rol van toeval wordt. Door toeval kan een kogel iemand juist wel of juist niet treffen. Maar als niemand schiet, kunnen er zeker geen doden en gewonden vallen door kogels.

Er is geen engel die over ons waakt, zodat we met onze ogen dicht door het leven kunnen gaan. Maar hoe meer we ons hart en onze ziel laten zingen op de melodie van de liefde van God en voor elkaar, des te meer maken we het goede waar en houden we het kwade tegen.

Ik zal dus niet zeggen dat die afgeschampte kogel Gods manier was om Trump eens hard aan zijn oor te trekken. Want luisteren naar God en naar de kleine mensen die Hem lief zijn, doet Trump nog steeds niet. Die betere wereld hoeven we dus niet van hem te verwachten. We zullen het samen moeten doen, met Gods geest in ons hart.

(Otheo.be, Photo by Lukasz Jablonski on Unsplash)