Het versleten woord liefde

12 oktober 2025

Het woord ‘liefde’ is naar mijn gevoel nogal versleten. Het wordt te pas en te onpas van stal gehaald. Vaak als een soort dooddoener, een manusje-van-alles dat je overal voor kunt inschakelen. Maar dat vaak niet echt iets verandert.

Het evangelie roept ons tot vervelens toe op tot liefde voor onze medemens, terwijl wij nog met handen en voeten zitten te worstelen met zijn kleine kantjes en die van ons. Want dat botst aan de lopende band. Een mens moet heel wat overwinnen voordat hij aan liefde toekomt, en dat slaat Jezus soms een beetje over.

Daarom ben ik begonnen hier en daar een parabel of een verhaal anders samen te vatten en er een ander steekwoord op los te laten dan dat hoogverheven en zo moeilijk bereikbare woord ‘liefde’.

De oudste zoon die zijn verloren broer niet kan vergeven? De Samaritaan die onderweg een zwaargewonde reiziger tegenkomt? De kleine Zacheüs die ondanks al zijn oneerlijke praktijken zijn leven omgooit? De ontmoeting van Jezus met melaatsen of blinden? Het is telkens opnieuw een oproep tot ruimhartigheid.

Daar kan ik iets mee in mijn leven. Ruimhartigheid helpt mij om me niet altijd en overal schrap te zetten. Om niet meteen mijn stekels overeind te laten komen. Om niet elke onachtzaamheid of belediging met gelijke munt te betalen. Om met een open en soms bijna goddelijke blik naar mensen te kijken en opeens het beste in hen te zien.

Alles is mogelijk voor wie ruimhartig is. De wereld wordt er een andere plek door. Je wordt er bovendien zelf ook gelukkiger van. Je kunt het bijna liefde noemen.

(Otheo.be, Photo by Claudia Mateu on Unsplash)