Kapelletjes

20 juli 2025

Als je door ons land fietst, valt het echt op: het stikt hier van de kapelletjes. Niet alleen in Vlaanderen, maar net zo goed in de Ardennen of in de Oostkantons. Vaak op de hoek van een paar straten. Dikwijls zijn de gebouwtjes wit geschilderd. Meestal is er een deur waar je door de tralies heen kunt zien wat erachter zit: een kruisbeeld, een beeld van Maria of een andere heilige. Hier en daar wat bloemen, echt of van plastiek. Een bidbankje of een paar kaarsen.

Soms zit er een verhaal achter en was er een reden waarom dit kapelletje werd opgericht: als dank voor een genezing of de geboorte van een kind, als herdenking van een zware tijd van ziekte of oorlog.

Bij veel kapelletjes staan een of meer grote, oude bomen. Een lindeboom of een kastanjelaar. En steeds vaker wordt er een bank bij geplaatst, waar wandelaars en fietsers even kunnen verpozen.

Als ze dan niet naar binnen komen om te bidden of een kaarsje te branden, mogen ze gewoon even op het bankje zitten, moeten de mensen van het kapelletje hebben gedacht. Want wie stil op een bankje zit, kijkt rond en ziet de glooiende heuvels, de wiegende bladeren van de boom. Hij hoort de vogels kwetteren en voelt de rust neerdalen in zijn hart. Heel even is hij verbonden met alles wat leeft en met de grote Adem daarin. En dat is waarvoor kapelletjes bedoeld zijn.

(Otheo.be, Beeld van Jeswig via Pexels)