Kerstmarkt

18 december 2024

Het is veel te grijs en te donker buiten, dus iedereen wil lichtjes zien. En zich koesteren aan andere mensen van goede wil. We schuifelen mee door de paadjes, tussen de kraampjes met kerstige spullen en nostalgisch voedsel. Kaas met een hulsttakje er bovenop, sokken met een motief van sneeuwsterren. Wie heeft het nodig? Wij allemaal, want we snakken naar warmte en gezelligheid. En met die sokken zijn we al halverwege.

We treffen bekenden in de drukte en drinken samen warme wijn of appelsap. We klagen over de kerstmarkt: dat er altijd dezelfde flauwe standjes zijn, dat het veel te druk is, dat je er beter kunt wegblijven. We versperren de weg voor andere schuifelaars. Er zijn hangerige peuters met een scheefgezakt rendiergewei op hun hoofd. Dik ingepakte baby’s die glazig voor zich uit kijken, in wandelwagens die zich vastrijden tussen de mensenbenen. Alerte oude dametjes met puntige ellebogen die tussen de kerstschorten toch iets speciaals vinden. We blijven even staan bij een koor dat de oude liedjes zingt, die weer dagenlang in ons hoofd zullen zitten .

Thuis steken we een kaarsje aan en warmen het roggekussentje in kerstkleuren op in de microgolfoven. We leggen het op onze stramme schouders, die het gewicht van een heel jaar fake en ander slecht nieuws torsen. En het jaaroverzicht moet nog komen. We laten de rolluiken naar beneden en sluiten de gordijnen. We warmen ons aan elkaar. Dat helpt altijd. Laat Kerstmis maar komen.

(Photo by Sam Headland on Unsplash)