Losse eindjes

21 oktober 2021

Hoe ouder een mens wordt, hoe meer losse eindjes hij of zij verzamelt.

Een vriendschap die verwatert zonder dat je dat wilt.

Dat grote knutselproject dat je al zo lang met je kleinzoon wilt doen.

Het plan om eindelijk nog eens samen te komen met de mensen uit je studietijd.

Dat boekje met prachtige gedichten dat je nog altijd niet hebt gelezen.

Het idee om samen met een kennis een uniek verhaal te schrijven.

Eindelijk die crea-workshop gaan volgen.

Misschien nog eens je oude dwarsfluit van onder het stof halen.

Samen met je dochters of je moeder ergens naartoe gaan.

Dat uitgeknipte recept eens proberen.

Die kast eens deftig uitmesten en opruimen.

Die lange wandeling rondom het meer nog eens maken.

En hoe langer het lijstje wordt, hoe meer je er moe van wordt van er alleen al aan te denken.

Stilaan begin ik schoon schip te maken met al te overmoedige plannen.

Dat boek ga ik zeker nooit lezen, dus ik leg het in de buurtboekenkast.

Dat recept is echt veel te ingewikkeld, dus ik gooi het weg.

Dat knutselproject was altijd al te hoog gegrepen, dus ik doe wel iets simpelers.

Maar voor elk gaatje dat er op mijn lijstje komt, duiken er meteen drie nieuwe dingen op.

Het is onbegonnen werk.

Ik zal oud worden en sterven met een overvolle to do-lijst.

De rust van de oude dag, de tijd om bespiegelend een paar uur per dag tussen de koeien te wandelen, het zal me niet gegund zijn.

Misschien moet er eerst iets heel drastisch gebeuren.

Waarom wil ik er niet aan denken wat dat zou kunnen zijn?

(Afb. van FotoRieth via Pixabay)