Reikhalzen naar het goede

5 december 2021

Een pleegmoeder aan het woord op de radio. Zij en haar man openden hun huis en hun hart voor een 14-jarige jongen uit Afghanistan. Ze vertelt hoe verrijkend het was. Hoe moeilijk soms ook, maar vooral hoeveel ze ervoor terugkregen. Hoe ze met veel wederzijds respect de jongen volwassen zagen worden.

‘Als we erover vertellen aan kennissen, zeggen mensen vaak: dat zou bij ons niet gaan’, vertelt de pleegmoeder. ‘En dan komen ze met allerlei redenen die het voor hen onmogelijk maken om zoiets te doen. Het is allemaal waar, wat ze zeggen. Maar de meeste van die redenen gelden voor iedereen, ook voor ons. Er is altijd wel een reden om iets niet te doen. Een veeleisende job, een niet zo centrale woonplaats, een eigen kind dat niet in de verdrukking mag komen, niet genoeg plek in huis, te druk met van alles en nog wat. Dat valt allemaal niet te ontkennen. Maar als je twijfelt, moet je kijken naar de redenen om iets wel te doen.’

Het blijft in mijn hoofd hangen. Als je aarzelt om een stap vooruit te zetten, moet je focussen op de redenen waarom het goed is om iets te doen. Als die zwaar genoeg wegen, zal dat je helpen om de sprong te wagen.

En ook al komen er later momenten waarop je denkt: ‘Waaraan ben ik begonnen?’, dan zullen die goede redenen als een stevige bodem de grond vormen waarop je verder doet.

Reikhalzen naar het goede, dat is wat Jezus ons voordeed zijn leven lang. Je blik richten op de liefde. Dan wordt elke beslissing helderder. Niet dat daarna alles vanzelf gaat, maar je weet waar je naartoe leeft en dat helpt.

Het is een mooie oefening naar Kerstmis toe. Elk jaar pellen we in de advent een paar lagen cynisme, onverschilligheid of excuses af van ons hart. Om rond Kerstmis voorzichtig het wonder van de liefde toe te laten. En dat zo lang mogelijk vast te houden.

(Kerknet.be 5 december 2021, afb. van Brooke Cagle via Unsplash)