Rust

4 november 2025

‘Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt bij u’, zei Augustinus al. Het is verleidelijk om te denken dat mensen uit vorige eeuwen en vroegere generaties een meer ontspannen leven leidden dan wij nu. Ja, we hebben het druk-druk-druk en we stressen over van alles en nog wat, terecht en onterecht. Maar niet weten of je de winter kunt overbruggen met je opgeslagen voedsel of bang zijn dat je man niet terugkomt van de oorlog, is zeker niet minder stresserend.

In het leven zijn er voor ieder van ons altijd meer dan genoeg redenen om ons zorgen te maken. Een kind dat niet helemaal gelukkig lijkt. Een job die meer vraagt dan je kunt geven. Een haperende gezondheid. Een politieke leider die geen rekening houdt met de zwakkeren. Een economie die alleen aan winst denkt en de harmonie met de natuur uit het oog is verloren. Het is allemaal niet niks.

Hoe ouder ik word, des te meer begin ik te beseffen dat ik die uitspraak van Augustinus heel letterlijk mag nemen. Dat er misschien inderdaad geen rust is zolang je leeft. Rust vinden bij God, is dat niet iets voor op het kerkhof? Daar wensen we iemand dat hij of zij mag rusten in vrede.

Toch Jezus zegt heel duidelijk: ‘Maak je geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.’ (Mt 6,34) Wij zijn mensen. Elke dag bouwen we een beetje verder aan het grote Rijk van God. We kunnen niet verder springen dan onze stok lang is. Elke dag proberen we te doen wat we kunnen, hoe weinig ook. Dat is oké. Want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. En aan de liefde van God en van ons allemaal.

(Adem-Tocht oktober 2025, Photo by Boba Jovanovic on Unsplash)