Schattig

12 juli 2023

Wanneer vind je iets of iemand schattig? Bij mij beperkt het zich tot jonge kinderen en huisdieren. Ze zijn schattig als ze slapen of als ze iets doen dat ons aan de grotemensenwereld doet denken: boos zijn, zelf iets doen waar ze nog te klein (of niet geschikt) voor zijn, heel erg hun best doen. Door schattig te zijn houden ze ons heel even een spiegel voor van hoe aandoenlijk we vaak zelf bezig zijn zonder het te beseffen.

Maar hier in Taiwan zijn ook veel volwassen vrouwen schattig. Ze kleden zich popperig, gedragen zich snoezig of zelfs kinderachtig en zijn overdreven aaibaar. Bij mij roept dat een soort weerstand op die ik niet goed kan plaatsen.

In mijn ogen vernederen deze vrouwen zich onnodig. Terwijl de mannen er zoals bijna overal ter wereld doorsnee westers gekleed gaan, doen vrouwen hier hun best om er als kleine porseleinen poppetjes uit te zien. Met frulletjes en ruches, met lintjes en strikjes, in alle mogelijke pastelkleurtjes. Ik val volledig uit de toon en ik besef dat zij mijn kleren lelijk moeten vinden, net zoals ik die van hen.

Pas na een paar dagen merk ik dat ze er dan wel snoezig uitzien, maar dat ze verder heel goed hun ‘mannetje’ kunnen staan. Het zijn zelfstandige vrouwen, met hun eigen carrière en hun eigen mening. Hun uiterlijk is misleidend: ze zijn helemaal niet meegaander of onderdaniger dan andere vrouwen.

Voor de zoveelste keer in mijn leven moet ik leren om ergens doorheen te kijken. Om dan te merken dat wat erachter ligt, heel dicht bij mezelf staat. Het zijn vrouwen die worstelen met het combineren van hun baan met hun gezin, die hun opgroeiende kinderen alle kansen willen bieden, die zich bewust zijn van de grote wereldproblemen, maar toch vooral bezig zijn om in hun dagelijks leven alles rond te krijgen. Precies zoals wij allemaal dus.

Al gauw leer ik hun schattige uiterlijk negeren zoals zij mijn aanstootgevend niet-schattige outfit. En dan kunnen we spreken van hart tot hart.

(Afb. van N-Y-C via Pixabay)