Spatten

11 september 2019

Het wordt tijd om iets te bekennen: ik heb geen kookeiland. Ik heb zelfs geen inloopdouche. En wat nog erger is: ik verlang er ook niet naar. Want ik heb een hekel aan spatten.

Als ik een uitje heb gestoofd of de soep gemixt, zit de witte tegelmuur achter mijn kookplaten vol spatten. Die veeg ik er met wat afwaswater vrolijk af. Dat vind ik helemaal niet erg. Spatten tegen de muur is een overzichtelijk probleem, dat ik elke dag letterlijk in een handomdraai kan oplossen.

Maar ik moet er niet aan denken dat mijn kookvuur in het midden van de keuken zou staan en dat die spatten alle kanten uit zouden schieten. Dan zou mijn leven naast alle andere gevechten ook nog bestaan uit het temmen van mijn kookvuur. Ik hoef dus absoluut geen kookeiland.

Idem voor de inloopdouche. Wat is er mis met een douche waarvan je gewoon de deur achter je dichttrekt? Het is een lekker warme cocon waarin ik me afspoel en na afloop even de glaswand met een wissertje bewerk. Waarom zou ik de halve badkamer willen natsproeien als ik een douche neem? Wat is er zo leuk aan een open douche? Je laat toch ook de deur van het toilet niet open als je een kleine of grote boodschap gaat doen? Of wordt dat de volgende rage?

Niemand krijgt me de voordelen uitgelegd. Het is blijkbaar iets waar je in een modern interieur niet meer zonder kunt. Alweer een teken dat ik ouder word. Naast het feit dat ik met de dag eigenwijzer word. Oud worden is zo gek nog niet 😉

(Afb. van christels via Pixabay)