Spreken met dieren

3 december 2024

Op wandel langs de rand van het bos springt er opeens vlakbij een eekhoorn achter een boomstam uit. Verrast blijf ik staan. Hij ook. We kijken elkaar aan, één kort en kostbaar ogenblik.

Ik denk: wat is hij mooi! Diepbruin met een rossig randje. Een staart als een sieraad. Wat zou hij hier zoeken? Nootjes en zaden in de struiken?

Hij denkt: wat een groot beest is dat! Een en al armen en benen, maar geen staart. Die blijft wel op de grond dus. Qua camouflage kan hij nog wat leren, dat beest. Je ziet hem al van een kilometer afstand. Zou dat veel eten, zo’n beest?

Dan bewegen we allebei. Ik zet een voet vooruit en hij huppelt een boom in, slalomt een paar keer rondom de stam en verdwijnt in de takken. Even later zie ik hem aan een andere boomstam hangen. Hij kijkt nog één keer naar mij, om zich te vergewissen dat hij mij niet heeft gedroomd. Dan verdwijnt hij dieper het bos in.

Ze zeggen dat dieren in de kerstnacht kunnen praten. Stel je eens voor dat we dat de hele advent zouden kunnen doen. Ik zou informeren naar de uitgebreide familie van de koolmees op mijn voederplank. Aan de kat van de buren zou ik vragen waarom hij zo bang is van mij. Ik zou de kraai die mijn vuilniszak open pikt ernstig toespreken. Misschien zou ik zelfs een paar beleefdheden uitwisselen met de bever die onze wandelroute onder water zette, al ben ik een beetje boos op hem. En dat verdwaalde lieveheersbeestje zou ik een warm plekje op mijn zolder aanbevelen.

Eén ding weet ik zeker: de dieren die ik ontmoet, zijn net zo verwonderd als ik. Ooit zal daar iets moois uit groeien.

(Photo by Pearse O’Halloran on Unsplash)