Uw Rijk kome?
7 februari 2025
Bij een tekst die je al honderden keren hebt gehoord en mee gezegd, kan het toch opeens gebeuren dat je blijft hangen aan een of ander stuk zin. Dat overkwam me onlangs bij het bidden van het Onzevader in de mis.
‘Uw Rijk kome’, zo baden we allemaal samen. Het trof me opeens als een slag in mijn gezicht. ‘Het is meer dan dringend, God!’ riep ik er in gedachten achteraan. ‘In Palestina sneuvelen de kinderen bij bosjes! Elders lijden mensen honger of spoelen hun huizen weg. Er vliegen bommen door de lucht die nog meer mensen op de vlucht jagen. Niet echt jouw droom, zoiets! Dat Rijk van Jou mag nu eindelijk wel eens komen!’
De rest van het Onzevader gleed aan me voorbij. Hoe lang moesten we nog bidden voor dat Rijk dat zou komen?
Natuurlijk weet ik goed dat zo’n Rijk niet vanzelf komt. Dat we er mee aan moeten werken om het stap voor stap mogelijk te maken. Werken aan vrede, dichtbij en veraf. Aan een rechtvaardige verdeling van wat er is. Aan harmonie met de natuur.
Ik weet dat God supportert voor alle mensen van goede wil die er elke dag aan meebouwen. Dat dat Rijk er uiteindelijk zal komen, wellicht lang na ons leven, maar ooit, ergens, aan het einde der tijden. Die hoop houdt ons overeind.
Het is goed dat Jezus ons dat gebed heeft geleerd. Anders zouden we misschien wel de moed verliezen. Nu kunnen we telkens opnieuw de hoop wakker houden in ons hart. En geloven dat de God van Liefde ons vasthoudt, ondanks alles.
;)
;)
;)
;)
;)