Vogeltje

11 juli 2021

Er is één goede raad van Jezus die ik elke zomer met plezier ter harte neem: ‘Kijk naar de vogels in de lucht en naar de bloemen op het veld.’ Wie dat doet, krijgt vanzelf wijze gedachten die hem dichter bij zichzelf en dus bij God brengen.

Gisteren zat ik een beetje te niksen op het terras. De zon scheen wat halfslachtig, maar echt koud was het niet. Mijn boek was uit en ik had geen zin om meteen aan iets nieuws te beginnen.

Plots kwam er vlakbij een vogeltje zitten. Een beetje muskleurig, maar fijner gebouwd en met een heel beweeglijk staartje. Het keek me even met een scheef kopje aan en ging ijverig op zoek naar onzichtbaar lekkers op de grond. Het scharrelde bedrijvig en vloog steeds kleine eindjes heen en weer.

Telkens als het vogeltje opvloog, zag ik een oranjebruine flits in zijn staartveertjes. Geregeld bleef het even stilstaan en trilde dan hevig met dat wonderlijke staartje. Alsof het telkens even polste hoe het ervoor stond, zo tussen hem en mij.

Ik keek mijn ogen uit. Wat een mooi vogeltje, zomaar op mijn terras. Ik voelde de diepzinnige gedachten al bovenkomen.

Maar ik liet ze lekker wegwaaien en bleef gewoon kijken naar mijn vogeltje. Een van de vele schepseltjes van onze grote God. Net zoals ik.

(Kerknet.be 11 juli 2021, afb. van Grant Durr via Unsplash)