Voortschrijdend inzicht

8 december 2022

Soms lijkt het alsof we van de coronatijden niet meer hebben overgehouden dan in elke handtas een verfrommeld mondmasker in een zakje. Maar af en toe besef ik dat er toch ook nog iets anders is blijven hangen.

Zo wordt er in onze buurt een straat helemaal opnieuw aangelegd. De straat van de toekomst, met veel groen en overal waterdoorlatende stukken. Ik ben nu al jaloers. Toen onze straat een tiental jaren geleden werd heraangelegd, waren wij superblij met de nieuwe bomen, de fietsenrekken en de grote uitbreiding van de stoepen aan de straathoeken. De straat werd zo een stuk meer van ons en minder van de anonieme automobilist die de openbare ruimte vooral als parking ziet.

Maar nu beseffen we haarscherp dat die uitgebreide stoepen natuurlijk veel minder verhard hadden moeten zijn. Dat we zo ook meer groen in de buurt hadden gekregen. Dat er dan nog meer ruimte was geweest voor ontmoeting en voor spel.

Tien jaar geleden was het ontwerp van onze straat flitsend nieuw, nu is het deels een gemiste kans. Zoiets noemen we sinds de coronacrisis een geval van voortschrijdend inzicht.

Ongetwijfeld waren er tien jaar geleden ook al experten die pleitten voor waterdoorlatende oppervlaktes op straat. Maar wij waren daar nog niet aan toe. Wij waren al lang blij met het nieuwe groen en de bredere stoepen. Wisten wij veel wat er nog allemaal mogelijk was!

De radertjes in onze hoofden draaien langzaam, maar ze draaien. Wie weet gaan we binnenkort tegelwippen 😉

(Afb. van Lena Lindell via Pixabay)