Wonderen

13 april 2023

Zoveel wonderlijke dingen zijn er in Londen. De stem in de metro die altijd hetzelfde zinnetje zegt. De auto’s en fietsers die van links komen, ook als ze de hoek omgaan. De kommetjes witte bonen in tomatensaus die bij om het even welke maaltijd als verplicht onderdeel op het menu staan. De uiterst geduldige en gedisciplineerde manier waarop mensen er in de rij staan. De wervelende acts van de musicalspelers. De musea die zo groot zijn als een hele stadswijk.

Maar het wonderlijkste is dat we dit alles kunnen doen met een enthousiaste kleinzoon. Grofweg dertig jaar geleden liepen we hier op dezelfde manier rond met een paar kinderen, die net als kleinzoon nu hun ogen uitkeken. Wij waren jonger en niet zo snel moe als nu. Maar ook toen loodsten we hen van de ene hotspot naar de andere. Ook toen hadden we – net zoals nu – dubbel plezier: één keer voor onszelf en één keer voor onze kinderen.

Soms kan een mens zijn zegeningen letterlijk tellen. Elke kreet van verrukking, elke verblufte blik doet ons glimlachen. We sparen die momenten om er ons later aan te warmen. Als de winter komt, zal hun gloed nog lang nasmeulen.

Want wonderen mag je nooit onderschatten. Ze houden ons allemaal altijd op de been.

(Photo by Michał Parzuchowski on Unsplash)