Vertraging
14 november 2018
Het was op zo’n dag dat het bord in het station te veel rood laat zien: allemaal treinen met vertraging. De aangekondigde vijf minuten worden er al gauw zeven of meer.
Elke dag zie ik zoveel merkwaardige dingen, dat ik er wel over moet schrijven. Om beter te begrijpen wat er gebeurt. Om verbanden te zien met vroeger of verder. Welkom om mijn gedachten te lezen en erop te reageren!
14 november 2018
Het was op zo’n dag dat het bord in het station te veel rood laat zien: allemaal treinen met vertraging. De aangekondigde vijf minuten worden er al gauw zeven of meer.
13 november 2018
Jaren geleden stond ik eens aan te schuiven in de rij op het postkantoor, achter een zwarte jonge vrouw die een pakje wilde versturen.
12 november 2018
Ik zat in het tweede leerjaar. Onze jonge juf, in mijn ogen natuurlijk al lang en breed volwassen en dus behorend tot een andere mensensoort, gaf ons de opdracht om een opstel te schrijven. Met als titel: ‘Mijn juf’.
11 november 2018
Mijn hele kinderleven lang kreeg ik te horen dat ik niet zo langzaam moest zijn. Met stappen, met opruimen, met bonen of bosbessen plukken en vooral met eten. Ik at zo langzaam dat ik er in de buurt zelfs een bijnaam voor kreeg: die van elk uur een lepel.
9 november 2018
Ik ben een leesbeest. Ik kan geen letters voorbijlopen zonder ze te lezen. Dat gaat vanzelf. Ik lees alles wat los en vast zit. Ook als ik in de auto zit. Zelfs als ik er bijna misselijk van word. Ik kan het niet laten. Grote en kleine reclamepanelen langs de weg lees ik altijd. Uithangborden […]
7 november 2018
Een smulverhaal voor de ‘boekskes’, zo’n koning die zijn DNA moet afstaan om zijn vaderschap te laten onderzoeken. Al weet je de uitkomst lang van tevoren. DNA heb je daar niet voor nodig.
6 november 2018
Mensen denken meestal dat hun geheugen in hun hoofd zit, in hun hersenen. Wie ben ik om dat te betwijfelen? Maar de rest van mijn lichaam heeft zijn eigen geheugen.
5 november 2018
Al sinds ik een kind was, worstel ik met sommige Bijbelverhalen. Bijvoorbeeld dat je een splinter ziet in het oog van een ander, maar niet ziet dat er in je eigen oog een balk zit.
4 november 2018
De eerste keer dat ik het hoorde, dacht ik dat het om ‘rappers’ ging. Ik vroeg me verbluft af of ze op Ketnet voortaan alle teksten zouden ‘rappen’. Het leek me niet echt een vooruitgang. Maar dat had ik fout begrepen. Bij Ketnet hadden ze ‘wrappers’ en dat is nog iets helemaal anders.
3 november 2018
Ik heb altijd een heel concreet geloof in het hiernamaals gehad. Niet wat de precieze details betreft van wolkenkleur of rijstpapbordjes, maar ik beschouwde het onbewust als een soort eindeloze extra-time.