Horen en luisteren
14 augustus 2024
Een huisje op een heuvel in Umbrië. In de ochtend is het ongewoon stil. De vroege vogels zwijgen alweer na hun lofzang op het opstaan van de zon. In de verte klinkt af en toe een kikker.
14 augustus 2024
Een huisje op een heuvel in Umbrië. In de ochtend is het ongewoon stil. De vroege vogels zwijgen alweer na hun lofzang op het opstaan van de zon. In de verte klinkt af en toe een kikker.
18 juni 2024
Je hoort het ongeveer iedereen verzuchten of er toch minstens onuitgesproken van dromen: ik wil eindelijk eens wat meer tijd voor mezelf.
29 augustus 2023
Onlangs zag ik op een busparkeerplaats een lijnbus staan. Op het paneel vooraan aan de buitenkant, waarop je normaal het nummer van de bus en de eindbestemming kunt lezen, stond slechts één woord: PAUZE.
22 augustus 2023
‘Wat zien jullie er daar oranje uit!’ zegt onze dochter meedogenloos. De foto die we kozen voor de cover van ons vakantiealbum toont ons in het licht van de avondzon aan een baai. Erg romantisch en sfeervol, vonden wij.
17 augustus 2021
‘Ik heb eindelijk weer eens kunnen bijtanken’, hoor je mensen geregeld zeggen.
13 juli 2021
Heel mijn leven heb ik beweerd dat ik een ochtendmens ben. Ik word vanzelf wakker als het licht wordt. Ik vind het niet erg om vroeg op te staan.
12 maart 2020
Ik heb al de hele dag het gevoel dat het vakantie is. Ik ontbijt rustig, negeer zoveel mogelijk alle alarmerende berichten over virussen en sluitingen en ga aan het werk met de zon in mijn rug.
12 februari 2020
‘Ik word moe van die wind’, zegt mijn buurvrouw. Niet dat ze er echt last van heeft: ze gaat niet met de fiets naar het werk en in haar stadstuintje is geen schade. Maar het voortdurende waaien van de wind vraagt meer van haar gemoedsrust dan je zou verwachten.
22 mei 2019
Op weg naar mijn werk passeerde ik vroeger dagelijks een verhuisbedrijf. Als die reusachtig lange vrachtwagens over de weg manoeuvreerden, moest het andere verkeer telkens wachten.
8 maart 2019
Het huis links naast het onze is verkocht. Daags na ‘het verlijden van de akte’ (wat een heerlijke uitdrukking, die zou ik wel elke dag willen gebruiken!) stond er al een bestelwagentje met drie werkmannen voor de deur. Sindsdien is er lawaai: gebonk, geklop, luide muziek. En sinds drie dagen ook het geluid van een […]
20 februari 2019
Ik heb een heerlijke, niet veeleisende bril: goed genoeg om iedereen te kunnen zien die binnen gehoorsafstand valt, voor al mijn dagelijkse bezigheden en gesprekken, én voor mijn schermen en boeken.
15 januari 2019
Ik hou van mijn boekhandelaar. Puur platonisch, wel te verstaan. (What’s in a name?)