Eén roosje
26 mei 2020
In het tegeltuintje naast onze voordeur hebben wij een witte klimrozelaar geplant. We vertroetelen hem alsof hij een van onze kinderen is.
Elke dag zie ik zoveel merkwaardige dingen, dat ik er wel over moet schrijven. Om beter te begrijpen wat er gebeurt. Om verbanden te zien met vroeger of verder. Welkom om mijn gedachten te lezen en erop te reageren!
26 mei 2020
In het tegeltuintje naast onze voordeur hebben wij een witte klimrozelaar geplant. We vertroetelen hem alsof hij een van onze kinderen is.
24 mei 2020
Het is iets heel ouds, in alle godsdiensten en ook in de onze: als we in nood zijn, bidden we om bescherming.
22 mei 2020
‘Ik ben geswabd’, zegt mijn buurvriendin bij haar dagelijkse ochtendpraatje op afstand bij mijn voordeur. Ik kijk haar niet-begrijpend aan. Is dat iets goeds of iets slechts?
19 mei 2020
Iedereen is anders. Dat wist ik al lang. Maar ook in de reacties op de pandemie en de coronamaatregelen worden de verschillen tussen mensen heel zichtbaar.
17 mei 2020
Een mens moet met zijn tijd mee. Met twee ouders die ruim in de negentig zijn (geworden), weet ik heel goed dat je niet voortijdig mag afhaken bij nieuwe snufjes allerhande.
15 mei 2020
Al 55 keer zijn we samengekomen om te klappen in onze straat, elke avond om acht uur. Voor de zorg en om de moed erin te houden.
13 mei 2020
Niet iedereen beleeft de coronacrisis op dezelfde manier, daarover zijn we het allemaal eens. Kom maar eens kijken naar mijn kamerplanten bijvoorbeeld. Die hebben er nog nooit zo levendig uitgezien.
11 mei 2020
Soms komt een bekende parabel heel dichtbij. Corona sloot ons af van direct contact met onze familie.
10 mei 2020
Toen ik nog godsdienstles gaf, had ik er altijd de handen mee vol om aan mijn leerlingen uit te leggen wat de Babylonische ballingschap precies was.
6 mei 2020
Op mijn mobiele telefoon is de nieuwsapp van de vrt geïnstalleerd. Af en toe komt er een stukje ‘breaking news’ met een apart riedeltje dat op het geluid van een telex moet lijken.