Het nieuwe ballet
12 juni 2020
Mag ik binnenkomen, vraag je aan de voordeur.
Elke dag zie ik zoveel merkwaardige dingen, dat ik er wel over moet schrijven. Om beter te begrijpen wat er gebeurt. Om verbanden te zien met vroeger of verder. Welkom om mijn gedachten te lezen en erop te reageren!
10 juni 2020
Elke week tien, dat is de nieuwe norm. Het lijkt veel. Met tien mensen per week, niet eens elke week per se dezelfde, daar valt toch wel iets mee te beginnen. Daarmee moeten we toch ons sociaal leven in enige mate opnieuw kunnen opnemen.
8 juni 2020
Lap, we hebben het zitten! Het heeft geregend vandaag. En dat op Sint Medaar! Zes weken regen in het vooruitzicht.
7 juni 2020
‘Fijn dat het nog eens slecht weer is’, zegt iemand. ‘De natuur heeft dringend regen nodig.’
4 juni 2020
Het is geen uitspraak waarmee ik op veel bijval reken, maar een van de personen die ik in de afgelopen maanden het meest heb gemist, is mijn poetsvrouw.
2 juni 2020
‘Zwaai maar naar opa en oma’, zegt de dochter. Knuffels, zoenen of zelfs een high five zijn er niet meer bij als we afscheid nemen van onze zesjarige kleinzoon. We staan er allemaal wat onwennig bij en proberen het weg te lachen, maar we voelen het letterlijk in onze knoken.
1 juni 2020
‘Je bent de laatste tijd zo geagiteerd’, zegt mijn man. Hij is er zich niet van bewust dat het al de vijfde keer op korte tijd is dat hij dit zegt.
31 mei 2020
Het verhaal van wat de vrienden van Jezus deden toen hij niet meer bij hen was, klinkt ons dit jaar bijzonder herkenbaar in de oren. Ze verstopten zich in een bovenkamer, met ramen en deuren dicht. Bang afwachtend wat de toekomst zou brengen.
28 mei 2020
Een vriend van ons die werkt met kansarme mensen, vertelt dat hij geregeld mensen ontmoet aan wie de hele coronacrisis volledig voorbij is gegaan.
26 mei 2020
In het tegeltuintje naast onze voordeur hebben wij een witte klimrozelaar geplant. We vertroetelen hem alsof hij een van onze kinderen is.